"Życie, owszem, jest labiryntem w polu kukurydzy [...] Ale przede wszystkim to ty jesteś swoim labiryntem, Bea. To ty budujesz swoje ślepe zaułki. Możesz je zburzyć, to twoja konstrukcja."

Ośmioletnia Beata Bek jest świadkiem nieprawdopodobnej katastrofy. Samolot lecący z Pragi do Sztokholmu na jej oczach spada w labirynt w polu kukurydzy, turystyczną atrakcję polskiego wybrzeża.

Dziesięć lat później dziewczyna wciąż niesie ze sobą ciężar wraku, a duchy zmarłych nie opuszczają jej myśli. Bea nie jest w stanie zapomnieć o śmierci zamkniętej w labiryncie. Pozostawiona sama sobie, musiała zmierzyć się z brakiem zrozumienia oraz obowiązkiem bycia perfekcyjnym dzieckiem. Poszukiwanie swojego miejsca na ziemi sprowadziło ją na ścieżkę czternastoletniego Dawida.
Śmiertelnie chory mieszkaniec hospicjum pokazuje, że można czerpać radość z życia nawet w najgorszych chwilach... A największa siła drzemie w nas samych.